سکته مغزی جزو یکی از بیماری‌های کشنده در دنیاست که طبق آمار دومین عامل مرگ و میر در جهان محسوب می‌شود. طول عمر بیماران پس از سکته مغزی به عوامل متعددی نظیر شدت بیماری و میزان سکته، نوع سکته مغزی، سن و سال بیمار و… بستگی دارد. این بیماری با توجه به نوع و شدتی که دارد، عوارض مختلفی را بر جای می‌گذارد. یکی از سوالاتی که بسیاری از افراد ممکن است با آن مواجه شوند، این است که طول عمر فرد پس از سکته مغزی چقدر است. در این مقاله ما می‌خواهیم در رابطه با موارد مرتبط به این موضوع صحبت کنیم. پس از شما عزیزان دعوت می‌کنیم تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا پاسخ سوالات و ابهامات ذهنی خود را در این خصوص بیابید.
[html_block id=”9603″]
طول عمر بعد از سکته مغزی چقدر است؟
طول عمر افراد مبتلا به سکته مغزی پس از بروز این اتفاق به عواملی مانند سن بیمار، نوع سکته، دلیل سکته و شدت و میزان آن بستگی دارد. البته سایر عوامل زمینه‌ای نیز در این مسئله تاثیرگذار می‌باشند. از طرفی کیفیت درمان‌هایی که بیمار پس از بروز سکته مغزی دریافت می‌کند، می‌تواند روی طول عمر او پس از بروز سکته مغزی تاثیر بگذارد. به طور متوسط طبق آمار سکته مغزی می‌تواند حدود ۵ سال از طول عمر بیماران را کاهش دهد. در واقع این بیماری ممکن است امید به زندگی را حدود ۳۵ درصد کم کند.
آیا سکته مغزی موجب مرگ می شود؟
بله سکته مغزی می‌تواند باعث مرگ و میر گردد در واقع این عامل جزو مهم‌ترین موارد اصلی مرگ و میر در دنیاست. در بیشتر مواقع بیماران پس از بروز سکته مغزی می‌میرند. اما افرادی نیز که زنده می‌مانند، ممکن است در اثر بروز موارد مختلفی پس از گذشت مدت کوتاهی بمیرند. طول عمر این بیماران به عوامل مختلفی بستگی دارد که در ادامه آنها را بررسی می‌کنیم.
فاکتورهای طول عمر بیماران بعد از سکته مغزی
امید به زندگی اشخاصی که سکته کرده‌اند را طبق فاکتورهای تفاوتی تعیین می‌کنند. در این میان شدت سکته و سن بیمار دو عامل بسیار مهم در پیش بینی میزان شانس زنده ماندن فرد بعد از سکته می‌باشد. بدیهی است که شدت سکته یعنی خفیف بودن یا شدید بودن آن از طریق آزمایشات پزشکی نظیر ام آر آی و سی تی اسکن و آنالیز اختلالات عصبی در زبان و رفتار مشخص می‌شود. علاوه بر موارد فوق نوع درمانی که بیماران دریافت می‌کنند نیز خیلی تاثیرگذار است و می‌تواند روی طول عمر بیماران و یا حتی خطر مرگ سریع آنها تاثیر بگذارد.
۱_مقایسه طول عمر بیماران بعد از سکته مغزی بر اساس سن: بر اساس مطالعات صورت گرفته امید به زندگی بیمارانی که دچار سکته مغزی شده‌اند، در سنین مختلف متفاوت است. یکی از این مطالعات که می‌خواستند بررسی میزان بقای ۵ ساله بیماران مبتلا به سکته مغزی را مشخص کنند، انجام شد که میزان بقای افراد ۵۰ ساله یا کمتر ۵۷ درصد است و میزان بقای افراد ۷۰ ساله یا بیشتر ۹ درصد می‌باشد. علاوه بر این مسئله میزان بقای طولانی مدت برای بیمارانی که دچار خونریزی داخل مغزی بودند، در قیاس با افرادی که به سکته مغزی ایسکمیک دچار بودند، بهتر است. با این وجود افرادی که دچار خونریزی داخل مغزی بودند، در ۳۰ روز اول سکته از بین می‌رفتند. پس مشخص شد که طول عمر بیماران پس از سکته مغزی با افزایش سن آنها کاهش پیدا می‌کند. یعنی هر چقدر سن فرد بالاتر باشد، احتمال طول عمرش بعد از سکته مغزی کمتر می‌شود. ضمناً مطالعه دیگری در کشور کانادا روی افراد ۶۱ سال و بیشتر که با بیماری سکته مغزی مواجه شده بودند، نشان داد که برای افراد بالای ۸۰ سال ۲۴ درصد از آنها در طول مدت اقامت در بیمارستان در اثر سکته مغزی فوت کرده بودند. برای کسانی که سنشان بین ۷۰ تا ۷۹ سال بود این عدد ۹تا۱۳درصد بود و افراد زیر ۵۹ سال این عدد کمتر از ۶ درصد بود.
۲_امید به زندگی بیماران سکته مغزی حاد: بر اساس پژوهش‌های انجام شده تا الان کسانی که به سکته مغزی حاد دچار می‌شوند، طول عمرشان پس از این بیماری محدود به یک دهه می‌شود و غالباً افرادی که سکته‌های مغزی شدید و حاد داشته‌اند، نتوانستند بیشتر از یک دهه زنده بمانند. چنین افرادی در صورت زنده ماندن نیز خطر بالایی برای عود مجدد بیماری را دارند. این نشان می‌دهد هر چقدر علائم سکته مغزی حادتر باشد، میزان امید به زندگی کمتر می‌شود. ضمناً سکته‌های مغزی شدید جزو یکی از رایج‌ترین دلایل بستری شدن افراد در بیمارستان و ناتوانی بیماران می‌باشد. همچنین با عوامل تهدید کننده زندگی دیگر نظیر سطح کلسترول بالا، فشار خون بالا، مصرف مواد مخدر و کشیدن سیگار، دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و… ارتباط دارد. در یکی از پژوهش‌ها و بررسی‌هایی که در دانشگاه کوئینزلند انجام شد، محققان فهمیدند که فقط ۳۶.۴ درصده بیماران می‌توانند بیشتر از یک دهه زنده بمانند که ۲۶.۸ آنها مجدداً دچار سکته مغزی شده‌اند.
۳_مقایسه طول عمر بیماران بعد از انواع سکته مغزی: سکته مغزی به دو نوع ایسکمیک و هموراژیک تقسیم بندی می‌شود. بیمارانی که به سکته هموراژیک مبتلا می‌شوند، خونریزی مغزی دارند. اما کسانی که سکته مغزی ایسکمیک می‌کنند، رگ‌های خونیشان پاره می‌شود. از میان این دو دسته کسانی که به سکته مغزی هموراژیک دچار می‌شوند، نسبت به افرادی که به سکته مغزی ایسکمیک مبتلا شوند، بیشتر در معرض خطراتی مانند کاهش امید به زندگی، بروز سکته‌های مجدد و خطر مرگ و میر هستند. البته در برخی از مواقع علائم سکته مغزی خاموش می‌تواند روی کاهش امید به زندگی چنین بیمارانی تاثیر بگذارد.
۴_تاثیر سایر بیماری‌ها در میزان بقای بیماران سکته مغزی: یکی دیگر از مواردی که روی طول عمر بیماران پس از بروز سکته مغزی تاثیرگذار بوده است، مواردی مانند سابقه ابتلا به بیماری‌های دیگر نظیر دیابت، فشار خون بالا، سکته قلبی، آلزایمر، بیماری شریان‌ها، افسردگی، ناتوانی‌های جسمی، بیماری‌های گوارشی و… می‌باشد که همه این عوامل به نحوی می‌توانند روی کیفیت زندگی بیمار پس از سکته مغزی تاثیر گذاشته و بر میزان امید به زندگی وی به طور چشمگیری موثر باشند.
۵_طول عمر بیماران بعد از سکته مغزی با دریافت درمان مناسب: عوامل مختلفی مانند کیفیت و میزان خدمات، مراقبت پزشکی، بهره‌گیری از شیوه‌های نوین و پیشرفته درمانی و توانبخشی می‌توانند روی میزان امید به زندگی بیماران سکته مغزی اثر بگذارند. طبق داده‌های موجود بیماران مبتلا به سکته مغزی که پس از ابتلا به این عارضه درمان‌های مناسبی نظیر گفتار درمانی، فیزیوتراپی، توانبخشی، کاردرمانی و یا درمان‌های دارویی را دریافت کرده‌اند، در قیاس با بیمارانی که چنین درمان‌هایی را دریافت ننموده‌اند هم کیفیت زندگی بهتری داشته‌اند، هم امید به زندگی و طول عمرشان بیشتر بوده است؛ لذا مراقبت از بیماران سکته مغزی در منزل نقش مهمی روی کنترل بیماری و پیشگیری از بروز مجدد آن و افزایش امید به زندگی بیماران دارد. در واقع نکته خیلی مهمی که در رابطه با میزان بهبودی بیمار پس از سکته مغزی و افزایش شانس زنده ماندن وی وجود دارد، مدت زمانی است که پس از سکته بیمار باید درمان مناسب را دریافت کند. به بیان بهتر میزان بهبودی بیمار تا حد بسیار زیادی به این موضوع بستگی دارد که آیا پس از ۳ تا ۴ ساعت از بروز سکته مداخلات پزشکی جهت بهبودی انجام شده است یا خیر!
عوامل کاهش دهنده طول عمر بیماران بعد از سکته مغزی
بیماری سکته مغزی عوارض مختلفی دارد که برای هر فرد ممکن است با توجه به شدت و سن و نوع سکته مغزی عوارض و پیامدهایی داشته باشد. به عنوان مثال مشکلاتی نظیر ناتوانی در حرکت، فلج شدن یک سمت از بدن، مشکلات گفتاری، افسردگی، مشکل در بلع و خوردن و یا از کار افتادن برخی از اندام‌های داخلی ممکن است پس از ایجاد سکته مغزی برای فرد به وجود آید که همین مسئله روی امید به زندگی و طول عمر چنین بیماری به شدت تاثیرگذار است.
علت مرگ بعد از سکته مغزی
مرگ پس از سکته مغزی می‌تواند به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد. در بسیاری از موارد به دلیل عوارض وخیم و جدی فرد پس از بروز سکته مغزی می‌میرد؛ زیرا آسیب زیادی دیده است. اما برخی از مهم‌ترین علل معمول مرگ بعد از سکته مغزی شامل موارد زیر هستند:
۱_آسفیکسی (اختناق یا خفگی): سکته مغزی امکان دارد عملکرد نازفارینکس را تحت تاثیر منفی قرار داده و آن را مختل کند. همین موضوع می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی شدید و خفگی گردد که نهایتاً باعث مرگ بیمار می‌شود.
۲_پاره شدن رگ‌های مغز: در صورتی که خون‌رسانی به مغز به صورت کامل قطع گردد و یا بخشی از مغز آنقدر صدمه ببیند که دیگر قابل احیا نباشد، فرد می‌میرد. سکته مغزی می‌تواند منجر به پاره شدن رگ‌های مغز گردد.
۳_ایست قلبی: سکته مغزی می‌تواند موجب ایست قلبی گردد. دلیل بروز این اتفاق این است که سکته روی ضربان منظم قلب تاثیر منفی گذاشته و چنین اختلالی با عوارض جانبی نظیر فشار خون بالا و مختل شدن گردش خون همراه است؛ در نتیجه فرد پس از سکته مغزی ایست قلبی کرده و می‌میرد.
۴_عوارض مرتبط با عوامل خارجی: بروز سکته مغزی می‌تواند عوارض جانبی دیگری نظیر آسیب‌های ریوی، ایجاد عفونت، بیماری‌های مزمن مانند فشار خون بالا و دیابت و عارضه‌های مرتبط با بیماری‌های قلبی گردد که چنین مواردی ممکن است نهایتاً موجب مرگ بیمار شوند. در هر صورت مرگ بعد از سکته مغزی ترکیبی از عوامل فیزیکی عوارض جانبی و عوارض مغزی متعدد است.
نتیجه‌گیری و راهنمای پزشک مراجعه به پزشک
اگرچه درمان‌های موجود برای بیماران سکته مغزی فوق العاده پیشرفت کرده است، اما همچنان این مسئله جزو سه عامل اصلی مرگ و میر در سطح جهان قرار دارد و باعث کاهش طول عمر بیماران پس از بروز سکته است. طبق مطالعه پژوهشگران دانمارکی روی ۵۰۰۰ بیمار شانس مرگ و میر برای افرادی که در یک سال گذشته سکته مغزی داشته‌اند، ۵ برابر افرادی است که هرگز با این عارضه مواجه نشده‌اند. حتی کسانی که بیشتر از یک سال پیش به عارضه سکته مغزی دچار شدند، احتمال مرگشان نسبت به افراد غیر بیمار دو برابر بیشتر است. در صورتی که یکی از عزیزان شما دچار این بیماری شد، جهت بهبود علائم و افزایش طول عمرش حتماً با متخصصان مغز و اعصاب مشورت کنید. امیدوارم این نوشتار برایتان مفید واقع شده باشد. از اینکه تا انتهای مقاله همراه ما بودید، از شما عزیزان سپاسگزاریم.
